Jak zagrać szczęście i pierogi

Pod maską żartownisia krył się człowiek, który w głosie każdego aktora potrafił wysłyszeć jemu tylko właściwe składowe harmoniczne i dobrać do nich właściwą muzykę. Stanisław Radwan zdawał sobie sprawę, że język i sposób, w jaki się go używa, jest zwierciadłem ludzkiej osobowości.

Wielkie białe poematy

„Nie wyobrażam sobie, że mogłabym grać sobą jakąś obojętną rzecz. Nie wyobrażam sobie nie występować w imieniu czegoś” – mówi Irena Jun w rozmowie z Feliksem Platowskim.

Uważnie, ale z dystansem

„Kiedy Marcin Wierzchowski zapytał mnie o pierwsze wspomnienie z dzieciństwa, w mojej głowie natychmiast pojawił się obraz ujadającego na łańcuchu psa. Wykorzystałem je poniekąd w...

Cichy opór

„W teatrze najważniejsze jest dla mnie spotkanie, które może manifestować się w bardzo prosty sposób, ale może odbywać się też poprzez różnego rodzaju zapośredniczenia. Chodzi o...

Od pisania o teatrze do pisania dla teatru

„Na początku wcale nie planowałem pisania słownika. Ale kiedy zacząłem uczyć, poczułem, że nie bardzo sobie radzę z terminologią. Więc pomyślałem: lepiej zrobię to dla siebie, a...

Agata

Przypominamy recenzję Agaty Tomasiewicz ze spektaklu „Spowiedź motyla” („Teatr” 1/2018) pogrążeni w żałobie po wspaniałej krytyczce, która swoim pisaniem uczyniła teatr...

Pomiędzy

Fokus na... Dominikę Feiglewicz

Zielone światło

„W Teatrze Polskim w Bydgoszczy zrozumiałam, że aktorstwo to nie bezwarunkowe poświęcenie, że nie trzeba być ofiarą Melpomeny, żeby pracować dobrze” – mówi Zhenia Doliak.

Dekalog wyznacza kierunek

„Dla mnie »Dekalog« Kieślowskiego i Piesiewicza opowiada o nieobecności Boga w ludzkim świecie. Bóg Ojciec zostawił nam dziesięć przykazań i odszedł. I z tym, co tam jest zapisane,...

Nie jestem buntowniczką

„Na pewno nie interesuje mnie próżny sposób bycia na scenie. Kontakt z widzem jest dla mnie najistotniejszy” – mówi Anna Ilczuk, aktorka Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w...

Niedoskonałość jest cnotą

„Trójkąt: reżyser, aktor, widownia, jest rzeczywiście równoboczny. Reżyser nie posługuje się aktorami, aktorzy są współtwórcami” – mówi Roman Gancarczyk, laureat Nagrody im....

Okno na świat

„Nie lubię siebie określać, więc pewnie stąd bierze się moje upodobanie do scenicznego niedopowiedzenia. Cieszę się, że dostaję role, które mają potencjał niejednoznaczności”...

Trashowy barok

Fokus na... Martę Szypulską

Wszystko jest zapisane w tekście

„Nie wiem, czy teatr ma taką moc, by mógł cokolwiek zmieniać, ale jeżeli widz choć trochę się zastanowi, zawaha, nawet się wzruszy, to wystarczy, by uwierzyć, że przy pomocy sceny...

Nowe

„Nie spodziewałam się, że trudniejsza część słupskiego repertuaru będzie tak zróżnicowana. I że da mi tyle nowych możliwości zawodowych. Ten teatr jest na fali, czuję to i jestem...

Ewolucja, nie rewolucja

„Słupsk jest zupełnie nie po drodze. Jadąc do nas z południa czy centrum kraju, trzeba najpierw dojechać do Trójmiasta, a później skręcić. Dlatego trzeba mieć dobry powód, żeby...

Kaziu w czterech odsłonach

Lubię sobie wyobrażać, jak siedzi na krzesełku ustawionym na obłoku i przygląda się nam ze swym filuternym uśmiechem. 24 grudnia 2007 roku odszedł Kazimierz Borowiec.