Co zostanie?

Tytułowe resztki w spektaklu Eweliny Marciniak to okruchy wspomnień przetworzone przez czas i pamięć ocalałych.

Wokulski mój bliźni

W gnieźnieńskiej i szczecińskiej „Lalce” reżyserzy stawiają w centrum głównego bohatera i jego samotność. Dzisiaj Wokulski to człowiek, który ma problem z work/life balance.

Tańcochód z kukłą

Bartosz Szydłowski w „Śniegu” opowiada o świecie, który zmarzł, stopił się i zamienił w breję. Był jasny, ale pociemniał. Był optymistyczny, lecz się wykoleił.

Broadway nad Brdą

Nie jest to wbrew pozorom spektakl o upadku Hollywood. „Bulwar Zachodzącego Słońca” to rzecz o przemijaniu. O trudzie pogodzenia się z nastaniem nowego i dostosowania się do zmian.

Teatr na Czasy Ostateczne

Sztokholmski Dramaten wznowił swoją działalność po wielu miesiącach przerwy dwoma przedstawieniami o nieco apokaliptycznym wydźwięku.

Intensywnie i interesująco

Spośród wszystkich przeglądów organizowanych z myślą o widzu dziecięcym i młodzieżowym wałbrzyski Festiwal małych Prapremier jest wydarzeniem wyjątkowym.

Partyzant socjalistycznej sprawy

„Dejmek” Magdaleny Raszewskiej, licząca ponad sześćset stron biografia wybitnego reżysera, jest imponującym, mozaikowym portretem nieszablonowego artysty i człowieka.

Próba mitobiografii literackiej

„Boga Adama” Rutkowskiego postrzegam jako próbę mitobiografii literackiej. Tom to esencja trzydziestoletniego cyklu esejów autora o Mickiewiczu, Towiańskim i towiańczykach.

I have a dream

Tekst dramatu Marzyciele właśnie się ukazał po raz pierwszy u nas pod postacią książki. Chwali się Ostrogom, że przypominają dramaty z modernistycznej czołówki.

Terminus Venezia – Roma

To wydaje się niemożliwe, jakby to była jakaś wenecka czy też Witkacowska mistyfikacja. A jednak stało się – Giovanni odszedł i światła jego teatru zagasły.

Jak powstawało „Serce nad Warszawą”?

Dlaczego Pampiglione, ten urodzony w Wiecznym Mieście Włoch tak zżył się z naszym krajem, że mówi o Polsce jako o swojej „matczyźnie”?

Panie Gianni, to jest teatr żywy!

Miejscami książka stawała się tak bardzo wspomnieniowa, że zdawała się być hołdem dla zmarłego twórcy. Szkoda, że faktycznie tak się stało.

Kiedy zejdziemy się z powrotem

Wiedźmy w „The Tragedy of Macbeth” Yaël Farber pojawiają się na tle krajobrazu po bitwie: pośród stosów żołnierskich butów i rozrzuconego po scenie wojskowego sprzętu.

Ciało, doświadczenie, prowokacja

Fokus na... Piotra Mateusza Wacha.

Rodzinna autofikcja z Kraju Basków

Gra fikcji i rzeczywistości to główna cecha autofikcjonalnej trylogii sztuk Borjy Ortiza de Gondry.

(Prze)trwanie

W przedstawieniu Frankiewicz historia zapisuje się w fundamentach domostw, ale też w kobiecych ciałach, które przechowują w sobie przeszłe traumy.

Za parawanem

Rutkowski stworzył dzieło synkretyczne gatunkowo oraz otwarte, czyli angażujące czytelnika we własne niedomknięcie i oczekujące odeń działania. Wyzwanie to przyjął Bartosz Sadulski.

Parawan Mickiewicza. Niewielka improwizacja na motywach Mickiewicza w Stambule Krzysztofa Rutkowskiego

Miniatura dramatyczna Bartosza Sadulskiego.