Złota ręka. O scenografii Ewy Starowieyskiej

Za pomocą wybranego detalu potrafiła przekształcić realne w nierealne, często wyolbrzymiała jakiś element typowy dla epoki czy dla nastroju sztuki.

Ci trzej na brzegu

Paweł Passini przywraca teatrowi zdolność inicjowania widzów w tajemniczą sprawę godną ich zaangażowania. Udaje mu się to bez pseudoreligijnego zadęcia, siłami samej teatralności.

Metamorfozy i śmierć Homera

Platon (ustami Sokratesa) gromił Homera jako poetę naśladowcę, ale powtarzał, że Homer jest największym tragikiem pośród wszystkich poetów naśladowców. Czyżby Homer tworzył...

Jaki teatr dla dzieci?

Wybór spektaklu dla dzieci może być dziś niełatwy dla nauczycieli i pedagogów. Zdecydować się na inscenizację tradycyjnej i znanej bajki lub baśni, czy propozycję nowego tekstu...

Poza schematami

Jaki teatr dla dzieci? – taki sam jak dla dorosłych: ambitny pod względem artystycznym, tylko uwzględniający możliwości percepcyjne odbiorcy.

Bilans

O edukacji teatralnej, wystawianiu nowych sztuk i innych problemach teatru dla młodych widzów pisze Zbigniew Rudziński

To nie jest świat dla starych ludzi

Pożegnalny spektakl Krystyny Meissner "Hopla, żyjemy!" mówi o wypieraniu starości przez liberalne społeczeństwa poza nawias życia.

Wehikuł czasu

Istotną częścią spektaklu Mikołaja Grabowskiego są filmowe rejestracje świata, który na zawsze odchodzi, zgodnie z duchem utworu Tomasza Różyckiego nawiązującego do Pana Tadeusza.

Aż do kości

Bogusław Kierc przypomniał dramat Kajzara, inscenizując go w konwencji teatru lalkowego, jednak ze znaczącym udziałem aktorek Banialuki.

Inny antyk

Tragedie antyczne Pawła Passiniego są próbą rekonstrukcji warsztatu antycznego aktora, opatrzoną fragmentami prozy Becketta.

Gadanie pod parasolami

Próbując unowocześnić Niebezpieczne związki, Radosław Rychcik pozbawił je siły i perwersyjnego wdzięku. Jacek Wakar omawia też wcześniejsze realizacje reżysera.

New York, New York

Marzenie o życiu w błyszczącej metropolii staje się w spektaklu Rychcika rozpaczliwym pragnieniem ucieczki z płonącego miasta ruin.

Kiedy umierają filozofowie

Od lat Krzysztof Warlikowski usiłuje dokonać rzeczy niemożliwej: zniszczyć konwencję opery, nie dewastując jej tkanki muzycznej

Forma osobowa

Dzięki efektowi slow motion mowa w operze Nicholasa Lensa staje się śpiewem, a opera spowolnionym dramatem.

Rozmowy o jedności

W kwietniu 2012 roku na turyńską scenę powróciły Dziełka moralne (Operette morali) Giacoma Leopardiego w reżyserii Maria Martonego. Przedstawienia odbywały się w Cavallerizza Reale, na...

Wolność na Północy, to znaczy na Południu

W domu zbudować własnymi rękoma piec, po wodę chodzić do jeziora, zimą wyrąbać przerębel, chorobę zwalczyć głodówką, wokół mieć nieskończoną przestrzeń do włóczęgi, z...

Teatr świadomego wyboru. O pewnej nieseryjnej serii

Monodram to forma trudna nie tylko dla aktora, ale również wymagająca więcej od widza. Jak się okazuje, nie łatwiejsza dla tych, którzy zajmują się próbą opisu tego zjawiska.