Scenografia rumuńska albo wiara w teatr

Chce być aktywnym partnerem w grze – zarówno jako teatralna przestrzeń, jak i miejsce wyobrażone. Specjalnie dla „Teatru” o rumuńskiej scenografii pisze Georges Banu.

X milimetrów z Y kilometrów

Gianina Cărbunariu opowiada o swoim ostatnim spektaklu, którego scenariusz powstał na podstawie akt rumuńskiej bezpieki.

Kontrrewelacja

W ogłoszonym „Manifeście kontrrewolucyjnym” Jacek Głomb walczy o przywrócenie teatru narracji i artystycznego kunsztu. Łódzki „Marsz Polonia” nie całkiem spełnia te postulaty.

B jak blokowisko

„Między nami dobrze jest” w Teatrze Zagłębia zostało zrealizowane w poetyce wideoklipu: na scenie obecny jest didżej, a aktorzy wypowiadają swoje kwestie do publiczności.

Życie zamknięte w walizce

Sztuka Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, w oryginalny sposób opowiadająca o traumie Holokaustu, doczekała się wreszcie warszawskiej premiery.

Kwartet na mięśniaków

W nowej sztuce Radosława Paczochy bohaterowie nie odróżniają wyobrażeń od rzeczywistości, co nie tylko dla nich kończy się tragicznie.

W pogoni za sobą

Bohaterką spektaklu Rekowskiego jest kobieta, która całe dzieciństwo i młodość poświęciła na mordercze ćwiczenia. Zamiast czerpać satysfakcję z pasji, czuje jednak zniechęcenie.

Lokowanie (w) spektaklu

Spektakl „Śmierć pracownika” Iwo Vedrala powstał z potrzeby odreagowania życia w kapitalizmie. Reżyser nazwał go „anarchistycznym żartem”.

Lekcja teatru

„Opowieści zimowe” Gańczarczyk prostymi środkami budują sceniczną iluzję. Reżyserce i bydgoskim aktorom udało się jednak wskrzesić magię teatru.

Lament i pomsta

„Hekabe” w warszawskim Polskim ma formę dramatu-oratorium. To podwójny debiut reżyserki Karoliny Labakhua i scenografki Marty Zając, z wiodącą rolą Jadwigi Jankowskiej-Cieślak.

I zawrócił Jontek na wieś

Natalia Korczakowska wyciągnęła wnioski z nieudanego „Jakoba Lenza”. Jej „Halka” to pierwsza od lat na scenie Opery Narodowej odważna próba nowego odczytania klasycznego tekstu.

Brooklińska rzeź, czyli Rezą w Amerykę

„Rzeź”, tytuł filmu Polańskiego, brzmi jeszcze mocniej niż tytuł sztuki Rezy – „Bóg mordu”. Gubi mitologiczną konotację, za to zwiększa afiszową siłę uderzenia.

Pełen sukces, pełna kasa, czyli teatralne przygody Romana Polańskiego

„Chcę, aby ludzie chodzili do kin. Jestem człowiekiem spektaklu. Gram” – mówił w 2008 roku Roman Polański.

Pięć razy Rumunia

Na przełomie października i listopada odbył się XXI Narodowy Festiwal Teatralny w Bukareszcie. W ciągu 10 dni zaprezentowano ponad 30 przedstawień – najlepszych spośród premier sezonu.

Z ironicznym przełamaniem

„Kiedy pisze się biografię, to trzeba wiedzieć, po co się ją pisze i o czym ona właściwie ma być" – mówi Joanna Krakowska w rozmowie z Kaliną Zalewską.

„Mikołajska”, albo odmowa bycia aktorką

„Mikołajska” jest historią kobiety, która została aktorką, z czasem stała się aktorką wielką, a potem, w miarę upływu lat, długo i boleśnie z teatru odchodziła.

Co pozostaje, jest do opisania

Czy można opisać sztukę aktorską, której się nigdy w bezpośrednim akcie odbioru nie doświadczyło? Niektórzy kwestionują wiarygodność takich relacji.

Śmiech jak skok w przepaść

Wypada odetchnąć z ulgą. Książka Magdaleny Przyborowskiej „Bogumił Kobiela. Sztuka aktorska” to znak, że polska historiografia teatralna zaczyna spłacać dług wobec powojennych...

Noty o książkach

Na zdobiącym okładkę tomu słynnym autoportrecie z 1745 roku Hogarth umieścił trzy woluminy – dzieła Szekspira, Miltona i Swifta – składając w ten sposób hołd swoim artystycznym...

Noty o książkach

Pisma te nie są łatwą lekturą, zwłaszcza że Wagner nie przykładał większej wagi do stylu pisania, nie miało ono bowiem dla niego wartości artystycznej.