Taniec na wulkanie

Ewelina Marciniak w „Morfinie” bardziej niż opowiadaniem historii interesuje się uwikłaniem w kulturowe procesy i komunikacyjne konwencje.

Żeby się podobało?

W swoim ataku na środowisko Kleczewska myli ludzi, którzy chcieli coś zmienić, z tymi, którzy wygadali się przed kamerą, bo nie pomyśleli na czas. Ośmiesza i jednych, i drugich.

Niedźwiedzia przysługa

Szalbierz Györgya Spiró, wystawiony przez Gábora Máté, robi wrażenie satyry na zespół Teatru Dramatycznego, który, z wyjątkami, gra jak na zapadłej prowincji. Węgierski reżyser też...

W poszukiwaniu miejsca

Red to opowieść o artyście, który rzeczywiście wierzył, że sztuka jest cenniejsza niż złoto.

Zimne słońce

„W środku słońca gromadzi się popiół” we Wrocławskim Teatrze Lalek ma artystyczną siłę i jest ambitną próbą zmierzenia się z niezwykle skomplikowanym tekstem dramatycznym.

Mapa teatru publicznego (9). Dolny Śląsk (cz. II)

W tym miesiącu w Mapie teatru publicznego prezentujemy sceny wrocławskie.

Marzenie o nowym Pikadorze

„Po latach odcinania się od kabaretu zaczynamy go prowokacyjnie reaktywować. Chcemy przypomnieć, że kabaret to nie tylko spektakl, lecz także miejsce” – mówi Michał Sufin.

Wynaleźć Wielkopolskę

Trzyletni projekt „Wielkopolska: Rewolucje”, który wraz z końcem 2014 roku dobrnął do szczęśliwego finału, okazał się jedną z ciekawszych inicjatyw społecznych i teatralnych...

Słoweńcy i Słoweńciule

Zeszłoroczny XLIX Festival Borštnikovo srečanje w Mariborze, największy słoweński festiwal teatralny, zbiegł się w czasie z drugą turą lokalnych wyborów.

Jak domek z kart

W sztokholmskim „Ryszardzie III” działania aktorskie zorganizowane są wokół nieustannie obracającego się czarnego kręgu. Ten obraz Larsson wywiódł z pism Jana Kotta.

Teatr traumy

W Charkowie Andrzej Szczytko wystawił dwa spektakle-przypowieści: Żegnaj, Judaszu Iredyńskiego oraz Antygonę w Nowym Jorku Głowackiego.

O dzieciach i czarach w operze

Teatr Wielki w Poznaniu przedstawił dyptyk operowy, zestawiając ze sobą dwa arcydzieła sprzed stu lat: „Dziecko i czary” Ravela oraz „Słowika” Strawińskiego.

Oczy szeroko zamknięte

Bohaterami "Vidomych" Teatru Chorea są nie tylko ludzie, lecz również zmysły.

Wojna nie przyszła

Ekranizacja Między nami dobrze jest skupia się na nośnych diagnozach społecznych, gubiąc temat tożsamości bohaterów.

Teatr gestów

Lubię, jak Marcin Kościelniak jest złośliwy. Nie mogę się doczekać, kiedy, wyprowadzony z równowagi swoim ulubionym teatrem „młodych niezdolnych”, ponakłuwa w nim parę balonów.

Kabaret jest sztuką

Gdyby nie kabaret, Wielka Reforma Teatru byłaby pozbawiona jednego ważnego elementu: poczucia humoru. Wielka Reforma bowiem pomijała komedię.