Powrót taty

Bogajewska w „Tacie” sportretowała patriarchalną rodzinę, kreśląc wizerunek ostry, ale nie patologiczny, pokazując rodzinę na tle kształtującej ją epoki.

Kazanie z kufla

Gyubal Wahazar to dla reżyserów zadanie kuszące, ale i ryzykowne. Choć spektakl Pawła Świątka w Starym Teatrze robi wrażenie klarownego, pozostaje hermetyczny.

Korytarze snu

W wizualnie bogatym, „filmowym” spektaklu Aleksandry Koniecznej i Katarzyny Borkowskiej Alicja jest kobietą dojrzałą, dostrzegającą upływający czas, ale uciekającą przed perspektywą...

Mapa teatru publicznego (10) Od gór po Wybrzeże

Prezentujemy kolejną część mapy teatru polskiego.

Traktat o manekinach

Teatralny żywioł przedstawień Teatru Malabar Hotel ogniskuje się wokół obsesji, mantrycznie powracających lęków i metafizycznych wątpliwości. „Don Juan” poszerza ten obszar...

Materia / forma / wizualność

Międzynarodowy Festiwal Teatru Formy Materia Prima od początku swego istnienia stawia pytania o istotę wizualności w teatrze oraz sposób obchodzenia się z materią.

W metafizycznej głębi

Jan Kott w Sześciu notach o Witkacym pisał: „Witkiewicz moderny, historyczny, anachroniczny i dekadencki czeka jeszcze ciągle na swojego reżysera i na ukazanie na scenie”.

Opera zmienia płeć

Gdyby losy librecistki, Jo Clifford, potoczyły się inaczej, niewykluczone, że „Inés de Castro” nieprędko ujrzałaby światło dzienne.

Spaleni seksem

Don Giovanni Krzysztofa Warlikowskiego, jak typowe przedstawienie z reżyserską tezą, zajmuje się jednym tematem, inne lekceważy lub trywializuje.

Lichą formą się brzydzę

O drugim tomie scenariuszy autorskich Jerzego Grzegorzewskiego „Improwizacje” – rozmowa z Ewą Bułhak.

Odzyskiwanie głosu

W książce „Od słowa do słowa” nie znajdziemy tekstów pochodzących z bogatego dorobku Marii Prussak jako krytyka teatralnego. Co nie oznacza, że teatrolodzy nie znajdą w niej niczego...

Pogląd na świat

Sytuacja wyjściowa tej dość osobistej opowieści jest prozaiczna, choć zarazem odświętna: pięćdziesięcioletni mężczyzna, z zawodu reżyser teatralny, porzuca na miesiąc wszelkie...

Sto sześćdziesiąt siedem lat tradycji

Autochtoni nie znali teatru, zaś osiedleńcy, w znacznej części purytańscy protestanci ze Szkocji i Wielkiej Brytanii, nie mieli do teatru szczególnego zamiłowania.