Alcest szalony

Bohater "Mizantropa" to kontestator, który przeciwstawia się symulowanej rzeczywistości. W świecie pozowanych zdjęć, sztucznych roślin i plastikowych odlewów dla kogoś takiego nie ma...

Keep calm and write bad

Eva Rysová świetnie rozumie intencje Mateusza Pakuły, a kielecki teatr potrafi świadomie bawić się postdramatycznym językiem.

Koronowane głowy

Popkulturowe znaki, które przemyca Rubin do Carycy Katarzyny, po prostu nie działają – odsyłają widza gdzieś w kosmos, zamiast koncentrować jego uwagę na narracji spektaklu.

Nie-wielka emigracja

Janiczak i Rubin krytykują skupienie Wielkiej Emigracji na fałszywych działaniach i szkodliwych ideach, które tragiczne postaci czyniły śmiesznymi.

Towiańszczyzna na golasa, ale zasłonięci

Od czasu pojawienia się w Paryżu w 1841 roku Andrzej Towiański potrafił szybko zgrupować wokół siebie śmietankę artystyczną i intelektualną Wielkiej Emigracji.

Ładna idea. Dobro

Autor dramatu dowodzi, że podążający do Lichenia pątnicy nie mają głębszej wiary. Natomiast reżyser wierzy, że potrafią skutecznie egzorcyzmować polskie traumy.

Dwa pesymizmy

Janusz Wiśniewski wyreżyserował w Operze Bałtyckiej "Ubu Rex", a w Wybrzeżu "Martwe dusze" według Gogola. Co łączy, a co dzieli oba spektakle?

Dziady. Pory roku

W białoruskich "Dziadach" pragnienie wolności, sięganie w niebo i badanie Boga naturalnie dopełniają się z zakorzenieniem w codziennej pracy i wspólnym gminnym świętowaniem.

Wiener Schluß

Trudno się dziwić wiedeńczykom, że są dumni ze swojej kulturalnej twierdzy. Burgtheater, nazywany na co dzień po prostu Burgiem, jest największym teatrem dramatycznym w Europie.

Tylko kochankowie przeżyli?

W "Romeo i Julii" Pastora strony konfliktów zarysowano zbyt grubą kreską, opowiadając się jednoznacznie po stronie „dobrych”, zamiast spuścić zarazę na obydwa domy.

Opera komiczna…? Opera cyrkowa!

Dzięki wizji Fernanda Botera opera komiczna Napój miłosny przerodziła się w pełne plastycznego rozmachu widowisko cyrkowe.

Potraficie

Teatr Arka jest jedynym w Polsce teatrem repertuarowym, w którym pracują artyści z niepełnosprawnością umysłową.

O Jurku prawie wszystko: Grotowski w żywiole polityki

Słyszę głos brata, który powiada: „Będę mówił krótko, bo mam za kilkanaście minut zagrać etiudę na scenie GITIS-u. Za kilka dni przyjedzie do Warszawy mój kolega z GITIS-u, z...

Czas zmienia

To bardzo ciekawe odkrycie polskiego dramatu ostatnich lat: konflikt dramatyczny budowany między pisarzem a utworem. Jego dyskutowanie z formą, jej efektywnością, niewystarczalnością.

Pustka jako brak czy ślad?

Rodzące się współcześnie pytania o rolę religii i teologii w przestrzeni publicznej, także w sztuce, zachęcają, by na nowo spojrzeć na twórczość wielu artystów, w tym Tadeusza...

Dziady naiwne

W dwudziestoleciu 1990–2010 na polskich scenach pokazano ponad trzydzieści inscenizacji Dziadów. Ich opisu (zorientowanego – jak głosi tytuł – na zagadnienia interpretacji i recepcji)...

Front teatralny

Już prawie tydzień nie ma żadnych wieści o losie zaginionego w Słowiańsku młodego ukraińskiego reżysera teatralnego Pawła Jurowa.