Nieporwani

Z powodu inscenizacyjnej wstrzemięźliwości Piotra Cieplaka wystawienie „Porwania Europy” sprawia wrażenie rekonstrukcji niedokonanej prapremiery sztuki Rymkiewicza w 1971 roku.

Fuck-up

Wrocławscy aktorzy podejmują w „Fucku” namysł nad sensem protestacyjnych gestów i własnym miejscem w tej narracji oraz tworzą sceniczny przegląd artystycznych i obywatelskich buntów.

Przyszłość jest kobietą

Bydgoski spektakl czołowego feministy polskiego teatru to gorąca obrona praw kobiet, marzących o rewolucji bez odtwarzania patriarchalnych schematów.

Sprawy niewidzialne

Czarownice z Salem Mariusza Grzegorzka to opowieść o manipulacji. W obsadzie, która szczególnie przyciąga uwagę łódzkich widzów.

Przywrzeć okiem do ciemności

Tajemnicze słowo „Feinweinblein” w inscenizacji Katarzyny Szyngiery to znak czegoś strasznego, co już miało miejsce i powraca we wspomnieniu – Zagłady Żydów.

Naturalistki

Patrząc na obie realizacje, można uznać, że „naturalizm” to projekt nadal w pełni niezrealizowany, a powrót do niego może być dzisiaj bardzo pożyteczny i inspirujący.

Stan surowy zamknięty

W Heddzie Gabler Ivo van Hove pokazuje świat, w którym nawet szaleństwo przykrojone jest do ram mieszczańskiego życia.

W garnizonie gdzieś na Litwie

W spektaklu Yany Ross dom sióstr Prozorow nie istnieje, a jego miejsce zajmuje potężny wojskowy hangar.

Toaletka Przegrodzkiego

Sercem nowo otwartego Muzeum Teatru we Wrocławiu są zbiory dwóch namiętnych kolekcjonerów: patrona placówki, Henryka Tomaszewskiego oraz jej duchowego ojca – profesora Janusza Deglera.

Polski taniec – między performansem a widowiskiem

Tegoroczny program Polskiej Platformy Tańca wyraża różnorodność polskiego tańca i jego niedefiniowalność – stąd sąsiedztwo form eksperymentalnych i tradycyjnych.

Hamlet i cham

Wyzwanie, jakim było dla publiczności Studium o Hamlecie Grotowskiego, to znakomita okazja, by sproblematyzować kryzys, w jakim znalazła się dokumentalistyka teatralna.

Zamalowywanie białych plam

Termin „scenografia” nie jest tym, którym najczęściej operują autorzy tekstów, pojawiają się natomiast takie, jak „performowanie obrazów, rzeczy”, „plastyka teatralna”,...

Konserwatywny progresista

Lektura przedwojennych pism Tymona Terleckiego może być powodem do szerszej refleksji nad znaczeniem „geografii” foteli recenzenckich i kwestią społecznej legitymacji krytyka.

Kiedy kłębiły się chmury

Korespondencja teatralna z całą mocą uświadamia, jak bardzo zabrakło tutaj, w kraju, Tymona Terleckiego – teatrologa. Można założyć, że w normalnych warunkach stałby się osobą...

Rymkiewicz, czyli wzmożona aktywność upiorów

Dramaty Rymkiewicza prowokują pytanie: dlaczego upiory wracają, albo raczej: dlaczego one nie odchodzą?