Obraz i dźwięk

„Macbettu” to spotkanie Szekspirowskich duchów i sardyńskiej obrzędowości. O spektaklu inspirowanym sardyńskimi karnawałami pisze reżyser Alessandro Serra.

Co „robił” Mickiewicz w Collège de France?

Mickiewicz pojawiał się w Collège de France jako mag i jako przewodnik misteriów. Wierzył, że jego „akcje fizyczne” w auli paryskiej uczelni służą transgresji: odsłaniają oryginał...

Ukryte coś

„Każda kreska składa się na rys psychologiczny postaci, który odzwierciedla stan emocjonalny. W każdym z nich są wyczuwalne depresja, apatia, euforia czy też ekscytacja”. Fragmenty...

Szekspirowskie kontynenty Ingmara Bergmana

„Ibsen i jego kłamcy, Strindbergowskie trzęsienia ziemi, Molierowska pasja ślizgająca się na zdradliwych aleksandrynach, Szekspirowskie kontynenty” – pisał Bergman w Laterna magica,...

Melancholia i odosobnienie

Fascynacja św. Teresy z Lisieux Joanną d’Arc i przekonanie o głębokim duchowym pokrewieństwie z bohaterką odnajdują niezwykły i zaskakujący wyraz w teatralnych działaniach...

Człowiek skazany na deal

Człowiek nowoczesny, istniejący w sieci powiązań ekonomicznych, wymianę określonych dóbr zaczyna uważać za podstawowy dla siebie sposób nawiązywania interakcji.

„Ahaswer sercowy”

Wiadomość o wystawieniu Mężczyzny przyjęłam z niedowierzaniem. Nie sądziłam bowiem, że ktoś jeszcze wskrzesi tę głośną przed stu laty, a dzisiaj zupełnie zapomnianą sztukę...

Nie srajcie się!

Dobra Nowina brzmi dziś inaczej niż kiedyś. Zalęknionym Europejczykom Iwan Wyrypajew mówi: „Nie srajcie się!”, i dodaje: „Czas zacząć kochać kogoś innego niż samego siebie”.

Pierwszy raz

Norbert Rakowski testuje siłę dramatu Iwana Wyrypajewa, sprawdza strategie autora, konfrontuje go z aktorami. Właśnie tak, jak Pijani w szczecińskim Współczesnym, powinna wyglądać...

Ruchome piaski

W spektaklu Pawła Miśkiewicza bohaterowie kryją swoje „ja” za fasadą rzucanych od niechcenia bon motów i cytatów z popkultury; „wewnętrzny ogień” wciąż buzuje pod skorupą...

Effekt

Igor Gorzkowski portretuje w „Kysiu” postkatastroficzną społeczność żyjącą na gruzach Moskwy. Stawką w tej opowieści jest stosunek człowieka do pamięci i literatury. Oraz pytanie,...

Toksyny

W „Konformiście 2029” Bartosz Szydłowski przenosi nas w bliską przyszłość, aby pokazać, co się stanie, gdy ostatecznie zapanują nad światem najbardziej ekstremalne ideologie.

Walcząc o przetrwanie

Siłą spektaklu Iwony Kempy jest dar obserwacji i mięsisty język Vedrany Rudan oraz świetnie grający zespół aktorski.

Zapach skoszonej trawy

Dramat Jennifer Haley wystawiony przez Mariusza Grzegorzka pokazuje wielki kłopot z rozpoznaniem natury zła popełnianego w cyberprzestrzeni.

Po premierze

Coraz częściej wiodącym motywem przedstawień staje się infantylizacja bohaterów.

Bem! Powrót człowieka armaty

Sto wskrzeszeń na stulecie Polski” – tym hasłem Pożar w Burdelu przeszedł już do historii polskiej rozrywki. Jest w nim wszystko, co powinno być w dobrej satyrze: inteligentne...

Poukładajmy sobie teatr

W ciągu kilku lat istnienia wrocławski Teatr Układ Formalny zdołał zjednać sobie liczną grupę oddanych widzów. I nie tylko tych ze szkolnymi teczkami.

O śmierci na poważnie i na wesoło

Bielsko-bialski festiwal po raz kolejny unaocznił, jak wielkie możliwości tkwią w lalkowych środkach wyrazu – jak przy ich pomocy można oswajać widzów, nawet małe dzieci, z tak...

Dusza na krańcach świata

Towarzyszące tegorocznej edycji Teatralnej Karuzeli hasło „Dusza w troki” w dowcipny sposób zdradza przewodni motyw festiwalu. Jest nim podróż: w głąb siebie, także w głąb swoich...

Bez taryfy ulgowej

Piąta edycja wrocławskiego Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci pokazała, że w teatrze dla najmłodszych znajdziemy te same problemy i poszukiwania formalne, z którymi mierzą się tworzący...

Odcienie melancholii

Miniony sezon w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora był szczególnie intensywny i ujawniał progresywne podejście do konstruowania repertuaru. Na sześć zrealizowanych premier aż pięć...

Trojański Koń Nicości

To świetny pomysł Agnieszki Olsten, by odkurzyć Lema, który jest może jednym z najbardziej aktualnych w tej chwili polskich autorów. Jego wizje, niczym wizje Leonarda da Vinci, spełniają...

Melancholia i forma

Siła przedstawienia Sopockiego Teatru Tańca tkwi nie tyle w „unarracyjnieniu” obrazu Dürera, jego emocjonalnym „poruszeniu”, co w wydobyciu z niego tych myśli i sensów, z którymi...

Ku wspólnemu przeznaczeniu

Festiwal Kalejdoskop to impreza promująca przede wszystkim polski taniec, zarówno twórczość artystów docenionych przez krytykę i publiczność, jak i tych, którzy rozpoczynają swoją...

Przy wspólnym stole

Głównym tematem choreografii prezentowanych w ramach tegorocznych KRoków stała się polifoniczność.

Budowniczy mostów

Podczas poznańskiego festiwalu najważniejsze sceny w mieście otwierają się przed aktorami, których głosy na co dzień rozbrzmiewają za murem więziennym.

Rozmowy chorych

Prezentujemy nowy przekład Krzysztofa Rutkowskiego.

Zemsta zza grobu?

Łapicki miał odwagę – jeżeli po śmierci można ją w ogóle mieć – być brutalnie szczerym w ocenie ludzi, zjawisk, czasami samego siebie. „Dzienniki” są festiwalem animozji,...

Jak powstawał „Pejzaż”…

Poznałyśmy się w warszawskiej szkole teatralnej, dzisiejszej Akademii. Maja Komorowska zaczęła tutaj uczyć na zaproszenie rektora Andrzeja Łapickiego w roku 1982.

Inne Dwudziestolecie

Książkę Krystyny Duniec Dwudziestolecie. Przedstawienia można czytać jako syntezę dziejów teatru i zarazem podręcznik historii społecznej międzywojnia. Tematem poszczególnych...

Szajny teatr niecały

Jako znaczący dla odczytania twórczości Józefa Szajny Lilianna Dorak-Wojakowska wskazuje, po pierwsze, silny związek artysty z materią jego dzieła.

Kobieca twarz kontrkultury

Wydany przez Instytut Teatralny w serii Inna Scena doktorat Katarzyny Kułakowskiej zdecydowanie wyróżnia się na tle innych teatrologicznych publikacji.