Przesunięcie

„Warstwa emocjonalna w spektaklach jest dla mnie bardzo ważna, czasem wręcz obsesyjnie poszukuję trudnych, ekstremalnych stanów wewnętrznych” – mówi Krzysztof Bieliński.

Fotografika

Kim jest Edward Hartwig dla mnie jako fotografa teatralnego? Jest artystą, który wniósł ideę fotografiki, którą kierował się w swojej szerokiej twórczości, do fotografowania teatru.

Ekologia czy oikologia?

Włodzimierz Staniewski, tłumacząc znaczenie terminu „ekologia teatru”, podkreśla, że wynika ono bezpośrednio z greckiego źródłosłowu oikos i oznacza po prostu „dom teatru”.

Eurodramat

Eurowizja… Dla jednych festiwal kiczu, konkurs polityczny, wydarzenie o niskim poziomie muzycznym. Dla innych ekwiwalent międzynarodowych wydarzeń sportowych, najlepszy konkurs piosenki. Dla...

Jeszcze o Puzynie

Dziś są czasy krytyki programowej, i humanistyki programowej – programowej historii teatru i teorii teatru. Istnieje jakoby tylko „prawicowa” i „lewicowa” historia teatru.

Bramy raju, bramy piekła

„Dobrobyt” Árpáda Schillinga bywa plakatowy, ale potwierdza, że węgierscy reżyserzy opowiadają o polskich problemach celniej i bliżej życia niż reżyserzy krajowi.

Poeci i oportuniści

„Krzycz. Byle ciszej” Anety Groszyńskiej demaskuje niegodziwość środowiska poznańskich literatów i przypomina o ponadczasowym wymiarze egoizmu i politycznego oportunizmu.

Niewiarygodni

W spektaklu „I tak nikt mi nie uwierzy” odkrywamy problemy, jakie wiążą się z przyjęciem perspektywy ofiary, ze zrozumieniem jej sposobu postrzegania wydarzeń i mówienia na ich temat.

O Banku Słonecznym. Recenzja niepolityczna

Dyzma u Ratajczaka ma w sobie zarazem uwodzicielski urok i brutalne okrucieństwo. Bryluje w ponowoczesnym świecie, który należy do niego. Czy to już millenialsów portret własny?

Miłość złożona w grobie

Spektakl Krzysztofa Babickiego skupia się na księciu Myszkinie oraz Nastazji Filipownej. Wokół nich tworzy szereg konstelacji, z których wyłaniają się dwa miłosne wielokąty.

„W górę!”

Ta historia byłaby może mniej banalna, gdyby została lepiej zagrana. Niestety, aktorzy grają szerokim gestem.

Pogrotowie instytucjonalne

Instytut im. Jerzego Grotowskiego świętuje w tym roku swoje trzydzieste urodziny. To jedna z najbardziej udanych inwestycji miasta w jego najnowszej historii.

Sztuka operowej manipulacji

Ostrożnie prorokuję renesans oper kameralnych. Oby też i współczesnych: tematy leżą na ulicy i krzyczą z pierwszych stron gazet.

Czas oczekiwania

„Zamrożone” Epifanie ruszyły znów… w lipcu! Organizatorzy postanowili pokazać dwie premiery gotowe już cztery miesiące wcześniej.

Pole manewru

Czy nowe przekłady mogą spowodować zasadniczą zmianę czechowowskiej optyki? Chyba nie.

Jerzy Jarocki – ćwiczenia z pamięci

Legenda Jarockiego jest potrzebna współczesnemu polskiemu teatrowi, lecz jest mało prawdopodobne, by stała się źródłem jakiejś nowej, twórczej energii.

Ograniczenia potrafią być inspirujące

Jej światło w spektaklach nie tylko buduje niesamowitą atmosferę, ale także aktywnie współtworzy narrację. Fokus na... Paulinę Góral.