Monstrum antyutopii

Pomysł skonfrontowania wizji przeszłości z projekcją przyszłości dał twórcom „Króla potworów” szansę na krytyczne opisanie aktualnej rzeczywistości politycznej i społecznej.

Imiona Oceanu

Bohaterowie Lema w „Solaris” Marcina Wierzchowskiego zostali wyposażeni przez adaptatorów w rysy, które współbrzmią z bolączkami XXI wieku: pracoholizmem, chorobliwą ambicją, zazdrością.

Granice miłości

„Życie intymne Jarosława” w reżyserii Kuby Kowalskiego nawiązuje do ostatniego homoseksualnego romansu Jarosława Iwaszkiewicza, który długo pozostawał rodzinną tajemnicą.

Powolnie

W rzeszowskiej inscenizacji „Iwony, księżniczki Burgunda" postaci kobiece są nazbyt stereotypowe, a książę Filip nadgorliwie refleksyjny.

Tak nie nie tak

„Żabusia” Jarosława Tumidajskiego nie pokazuje, jak chciała Zapolska, mieszczańskiej hipokryzji, raczej odsłania nasze miotanie się w świecie nieostrych granic i użytecznych prawd.

Trening uważności

Grupa twórców, którzy wyprodukowali „Pandemony”, nazwała się POLEKU, co po śląsku oznacza „powoli”. Spektakl pozostanie świadectwem sytuacji i uczuć z początku pandemii.

Ułomny raport pamięci

„Nie ma” Agnieszki Lipiec Wróblewskiej to opowieść o roli wspomnienia, utracie pamięci, o wyparciu. Kamera oddaje życiową dynamikę między „jeszcze jest” a „już odeszło”.

Operowa podróż w czasie

„Wehikuł czasu” w reżyserii Tomasz Mana to opera, która wprowadza młodego widza w świat muzyk i teatru. Czy ma jednak szansę przebić się do młodzieży?

„Wspólnota mieszkaniowa”

Po kilkumiesięcznym lockdownie Och-Teatr dość przekornie usadził w szachownicę ubranych w maseczki widzów i zagrał czeską komedię o ludziach, którzy się… gromadzą.

Bramy raju, bramy piekła

„Dobrobyt” Árpáda Schillinga bywa plakatowy, ale potwierdza, że węgierscy reżyserzy opowiadają o polskich problemach celniej i bliżej życia niż reżyserzy krajowi.

Poeci i oportuniści

„Krzycz. Byle ciszej” Anety Groszyńskiej demaskuje niegodziwość środowiska poznańskich literatów i przypomina o ponadczasowym wymiarze egoizmu i politycznego oportunizmu.

Niewiarygodni

W spektaklu „I tak nikt mi nie uwierzy” odkrywamy problemy, jakie wiążą się z przyjęciem perspektywy ofiary, ze zrozumieniem jej sposobu postrzegania wydarzeń i mówienia na ich temat.

O Banku Słonecznym. Recenzja niepolityczna

Dyzma u Ratajczaka ma w sobie zarazem uwodzicielski urok i brutalne okrucieństwo. Bryluje w ponowoczesnym świecie, który należy do niego. Czy to już millenialsów portret własny?

Zderzenie racji?

Paweł Woldan kolejny raz zmierzył się z postacią polskiego papieża, tym razem przyglądając się początkom jego powołania.

Miłość złożona w grobie

Spektakl Krzysztofa Babickiego skupia się na księciu Myszkinie oraz Nastazji Filipownej. Wokół nich tworzy szereg konstelacji, z których wyłaniają się dwa miłosne wielokąty.

Nie ma miłości bez wolności

„Papież” Tomasz Mana, który miał premierę w Trójce w setną rocznicę urodzin Karola Wojtyły, nie jest wyłącznie powrotem do historii pielgrzymek w czasach dyktatury.

„W górę!”

Ta historia byłaby może mniej banalna, gdyby została lepiej zagrana. Niestety, aktorzy grają szerokim gestem.