Maeterlinck na nasze czasy

Krakowska wersja „Wnętrza” porusza problem komunikowania się w dzisiejszym świecie, mówi o kruchości ludzkiej egzystencji i o bezbronności człowieka.

O poetce bez poetki

Monodram w reżyserii Anny Gryszkówny może rozczarować wielbicieli poezji Zuzanny Ginczanki.

Duchy

W każdym z trzech przedstawień Mariusza Grzegorzka aż gęsto od psychodelicznej atmosfery, prowokującej do myślenia o tym, co dla ludzi uwięzionych w doraźności pozostaje niedostrzegalne.

Poetyckie obrachunki

Spektakl Artura Hofmana „Okno na tamtą stronę”, powtórzony ostatnio w związku z rocznicą powstania w warszawskim getcie, w sposób przejmujący opowiada o dylematach jego mieszkańców.

Na Krochmalnej

„Fataliści” to teatralno-internetowy miniserial, uwodzący aktorskim dialogiem i intrygą. A dokładnie rzecz biorąc – sztuką konwersacji. Czy to się jeszcze może podobać?

Prawo i sprawiedliwość

Olsztyński „Wróg publiczny” opowiada o losach słynnego handlarza koni z punktu widzenia Klaczy i Ogiera, o które wybuchł rzeczywisty i sceniczny konflikt.

Gramatyka żałoby

„Pogłosy” Wita Szostaka to medytacja o śmierci, transowe studium bólu, odsłonięte bezwstydnie, do gołej kości.

Lekceważenie przestrogi

Historia utopijnego spektaklu Magdy Szpecht, pokazującego ludzkość po wielkiej ekologicznej katastrofie, tydzień po marcowej premierze nabrała charakteru wielkiej przestrogi.

Za ścianą

Krakowskie przedstawienie Pawła Miśkiewicza pokazuje, że jeśli zmniejszy się trochę obroty pędzącego rytmu, można usłyszeć w "Innych ludziach" Doroty Masłowskiej nowe brzmienie.

Być blisko

Spektakl Teatru Młyn to „Hańba” alternatywna wobec słynnej powieści Coetzeego: polska, małomiasteczkowa, rodzinna.

Nazywam się Dulcynea

„Człowiek z La Manchy” to musical, wypada więc najpierw zapytać, jak zabrzmiał na scenie Teatru Dramatycznego. Moim zdaniem wyśmienicie.

Blaski i cienie PRL-u

Kościelniak za pomocą znakomitych tekstów piosenek opowiedział o czasach, które wciąż przywoływane są jako błogi, pełen humoru etap polskiej historii.

Skazany na wolność

„Inkarno” to dowcipna rozprawa o tym, jakimi metodami leczy się chorych psychicznie i kto jest większym szarlatanem – pacjent Anatol czy Profesor prowadzący klinikę.

Futurologiczna comédie larmoyante

W spektaklu dobrze uwypuklony został pewien paradoks. Nieprzewidywalne symulakra dowodzą przewidywalności ludzkiej natury, czyli banalności człowieka.

Bergman od kulis

W inscenizacji „Fanny i Aleksandra” Łukasz Kos świadomie kreuje poczucie teatralności przez wykorzystanie teatru jako budynku.

„Moskwin”

„Moskwin” jest monodramem. Padają w nim słowa, przede wszystkim jednak mnóstwo jest działań, które aktor precyzyjnie wykonuje, poruszając się w obrębie zainscenizowanego mieszkania.

Płonie stodoła

„Gdy przyjdzie sen” w interpretacji Małgorzaty Bogajewskiej to współczesna tragedia, w której liczą się realne problemy mieszkańców wsi, a nie rodzajowość czy folklor.