Jądro nonsensu

Spektakl grupy Kąsaj Fabułkę opowiada o inicjacji w dorosłość, odbywającej się, jak on sam, bez ładu i składu, za to z genialnym wyczuciem absurdu.

W przyszłości

W Trzech siostrach krakowskiej Sceny Pokój urządzenia elektroniczne pośredniczą w relacjach między ludźmi, nie pozwalając bohaterom na czystą obecność.

Sprawy niewidzialne

Czarownice z Salem Mariusza Grzegorzka to opowieść o manipulacji. W obsadzie, która szczególnie przyciąga uwagę łódzkich widzów.

Przywrzeć okiem do ciemności

Tajemnicze słowo „Feinweinblein” w inscenizacji Katarzyny Szyngiery to znak czegoś strasznego, co już miało miejsce i powraca we wspomnieniu – Zagłady Żydów.

Naturalistki

Patrząc na obie realizacje, można uznać, że „naturalizm” to projekt nadal w pełni niezrealizowany, a powrót do niego może być dzisiaj bardzo pożyteczny i inspirujący.

My tacy nie jesteśmy

Agata Duda-Gracz przeżywa dobrą passę. Jej teatralny świat jest coraz częściej i coraz szerzej obecny na polskich scenach – tym razem zainfekował Teatr Nowy w Poznaniu.

Przygarnianie pamięci

W „Malowanym ptaku” z aptekarską dokładnością odmierza się racje w sporze o antysemityzm Polaków. Maja Kleczewska nie inscenizuje powieści Jerzego Kosińskiego, ale elegię o narodzie...

Wielka Babilonia

„Berlin Alexanderplatz” Natalii Korczakowskiej wsysa, wysysa, śmieszy, tumani, przestrasza. Jest udręką dla duszy i ciała.

Z deszczu pod rynnę

Trans-Atlantyk Jacka Jabrzyka to nowy pomysł na sceniczne odczytanie utworu Gombrowicza.

DyBBuk

Artur Pałyga z Pawłem Passinim odsłaniają nasze tęsknoty i lęki. I badają, jak sobie z nimi radzimy, używając klisz bliżej nam nieznanej żydowskiej kultury.

Kościół ośmieszony

Historia Jakuba, dramat oparty na faktach, podobnie jak Nasza klasa, odsłania przede wszystkim manipulację faktami i antyklerykalizm autora.

Przeklinanie

"Klątwa" w Powszechnym mocuje się z religią, nie dotyka jednak wiary. Zabawa w profanację to tylko zabawa. Teatr Frljicia nie posiada zdolności bluźnierczej.

Wspólnota

„G.E.N” odsłania i podważa mechanizmy rządzące ludzką zbiorowością. Idąc za von Trierem, Jarzyna resetuje swoje teatralne doświadczenie, powraca do początków, szuka w aktorach i w...

Wielka gra

„Mnożymy motywacje poszczególnych bohaterów, przymierzamy, sprawdzamy, nakręcamy jakąś psychoanalityczną baśń” – powiedział przed premierą Paweł Miśkiewicz. Niestety, ta...

Arlekin i inni

Tadeusz Bradecki, doświadczony inscenizator, który miał okazję pracować we Włoszech, świetnie wyczuwa konwencję dell’arte.

Kamienna struna

Olsten umieszcza Balladynę w perspektywie mistycznych pism Słowackiego, wydobywając na plan pierwszy wątki, które ginęły dotąd w cieniu efektownych scen dramatycznych.

Nieznośna lekkość konfabulacji

„Kosmos” Garbaczewskiego to sceniczna medytacja na temat donkiszoterii cogito, wojującego zaciekle z wiatrakami własnych wytworów.