Czekając na barbarzyńców

Olśniewająca wizualnie, znakomicie zagrana teatralna fantazja Farugi zwraca uwagę, że z najnowszej historii wyczytać można z całą pewnością jedno: „Świat ma słabą pamięć”.

Między prawdami

Monodram ma szanse, nieraz większe niż wieloobsadowe spektakle, dotrzeć do publiczności z ważnymi społecznie pytaniami. Udowodnili to w Teatrze Polonia Marcin Hycnar i Maria Seweryn.

Studium rodziny

Warszawskie „Co gryzie Gilberta Grape’a” to zuniwersalizowane studium rodziny i panujących wewnątrz niej relacji.

Tryptyk o umieraniu

Norbert Rakowski w „I’m Nowhere/Znikaniu” dotyka problemu eutanazji, pyta, czym jest życie, co nadaje mu sens.

Koszmary Jana Klaty

„Sen nocy letniej” Jana Klaty powstał z niezgody na obniżanie autorytetu artysty. Tworząc kolejną, demoniczną wizję moralnego rozpadu świata, bastard polskiego teatru nie zabiega...

Zmęczona choreografia sukcesu

Centralnym wydarzeniem „Podwójnego z frytkami” jest otwarcie pierwszej w Polsce restauracji sieci McDonald’s, choć z powodu obostrzeń prawnych nazwa ta nie pada w spektaklu ani razu.

Samolot pod dachem

„Cisza” Zadary to spektakl tyleż historyczny, co aktualny, a nawet, patrząc na sytuację za naszą wschodnią granicą, przyszłościowy.

Szymborska. Kropki, przecinki, papierosy

Agnieszka Przepiórska identyfikuje się z odgrywanymi przez siebie kobietami i upodabnia się do nich fizycznie. Tym razem także stworzyła wiarygodny portret poetki.

Ptaki ciernistych krzewów

Bydgoski spektakl przenosi nas do niedalekiej przyszłości, a dokładnie do roku 2033, kiedy faksem z Watykanu przychodzi informacja o samorozwiązaniu Kościoła katolickiego.

Dziewczyny z kalendarza

W czasie, gdy teatry muzyczne rywalizują o kolejne hity z Broadwayu, Teatr Muzyczny w Gdyni wystawia „Dziewczyny z kalendarza”.

Wilgoć

„Piękna Zośka” to jedno z najlepszych trójmiejskich przedstawień ostatnich lat. To wielopoziomowa, bardzo intensywna fabularnie, gęsta od emocji opowieść.

Oswojona obcość

Twórcy „Empuzjonu” nie rozbroili literackiego pierwowzoru, nie zdecydowali się na odważny dialog z powieścią i pogłębioną kontynuację intertekstualnej gry.

Kafkę do zmieszanych?

Twórcy tekst Kafki okroili z egzystencjalnych kontekstów i sprowadzili do antykapitalistycznego manifestu, w którym główny bohater „musi uciec”. Od pracy i od konsumpcji.

Zastanówcie się!

Konsensus w internetowych komentarzach po wyczekiwanej premierze głosi, że Teatr Polski w Podziemiu zrobił przejmujący spektakl „o bezradności i bezsilności”.

Pragnąć

Minkowska w „Faustusie” pyta o miejsce wybitnych jednostek w społeczeństwie i kulturze. Oraz o cenę, jaką trzeba ponieść za pragnienie artystycznej i egzystencjalnej transgresji.

Bluźniercza rebelia

Terminalna faza życia bohaterek spektaklu „Trąbka do słuchania” oznacza specjalny rodzaj kondycji duchowej, która pozwala przeniknąć najskrytsze tajemnice natury.

Wzajem

Smolar w „Melodramacie” uporczywie wraca do nieefektownych, intymnych scen partnerskiej codzienności, pozwala nam je smakować, rozciąga w czasie, jakby stanowiły esencję egzystencji.