Przyjacielski duet

Spektakl Eweliny Marciniak ze Starego Teatru na pierwszy plan wysuwa proces fizycznego i psychicznego dorastania dwóch kobiet poddanych presji rodziców, nauczycieli i kochanków.

W zielone

„Kronika wypadków miłosnych” to przedstawienie niebywale plastyczne, w którym wizualność spycha na drugi plan słowo.

Ucieczka przed pamięcią

Kielecki spektakl Łukasza Kosa jest opowieścią o niemożliwej ucieczce od traum przeszłości.

Przetańczyć z sobą całą noc

„Dotyk za dotyk. Dansing” to niezwykły mariaż teatru, performansu, happeningu i społecznej sytuacji, gdzie widzowie decydują o formie współudziału – mogą milcząco obserwować,...

Bernhard bez pomysłu

„Komediant” Andrzeja Domalika jest wyrazem rzadkiej dziś wiary w teatr dramatyczny, ale nie jest dowodem na jego moc.

Nochalem w system

W „Czerwonych nosach” Anny Wieczur dżuma wyzwoliła w ludziach nie tylko wesołość, ale także przyjaźń i solidarność.

Niewinni młodzi czarodzieje

W łódzkich „Dziadach” Adama Sroki relacja młodzi – starzy jest konsekwentnie poprowadzoną osią interpretacyjną spektaklu.

Kryminalny rebus

Inscenizacja „Woyzecka” Zdenki Pszczołowskiej celnie pokazuje społeczne sprężyny zła. Nieco słabiej wybrzmiewają w niej kwestie dotyczące sprzeczności natury ludzkiej.

Jednoznaczność

Gdyński spektakl przyciąga ciekawym przywołaniem świata prozy Josepha Conrada, a jednocześnie odpycha bardzo jednoznaczną, niedającą przestrzeni do namysłu interpretacją.

Niczym luneta

Twórcy „Alicji Krainy Czarów” i „Alicji w Krainie Snów” korzystają z zakodowanego w książce Carrolla napięcia między dziecięcością a dorosłością.

Kim więc jesteś?

Wojciech Kościelniak nie czyni zbędnych umizgów w kierunku młodej widowni Nowego Teatru w Słupsku, konfrontuje ją ze spektaklem poważnym w wymowie.

Ucieczki nie będzie

Nie jest to prosta historia o źle ulokowanej miłości i nieudanych relacjach. „Wzrusz moje serce” pod płaszczykiem groteski i farsy ukrywa egzystencjalną beznadzieję i niemożność...

Chodzenie do kościoła

Tomasz Fryzeł w „Gościach Wieczerzy Pańskiej” pokazuje, że problemy duchowe, mimo nowych wyzwań, dzieją się w pewnym bezczasie i są takie, jakie były od zarania świadomości.

O raju, którego nie ma

Wystawiając „Księgę Raju” w jidysz, Neć wydobywa z niej nie tylko walory estetyczne. Prawie nieznany już język daje poczucie obcości, co współgra z Mangerowskim podziałem świata i...

Pusta scena powszechna

Paweł Łysak sięga po kanon literatury polskiej, by go na naszych oczach dekonstruować. Jego spektakle mają charakter manifestów ideologicznych, które prowokują do dyskusji.

Nasza klasa

„Ściany” inaugurujące działalność warszawskiego Centrum Sztuki Włączającej to opowieść o tożsamości, o tym, jak się przedstawić, aby rzeczywiście powiedzieć, kim się jest.

Haust

Trauma objawia się w splątaniu czasoprzestrzennym. W „Zanurzeniu” Wierzchowskiego bolesne doświadczenia aktualizują się dzięki wizycie niespodziewanego gościa z przeszłości.