Przesunięcie

„Warstwa emocjonalna w spektaklach jest dla mnie bardzo ważna, czasem wręcz obsesyjnie poszukuję trudnych, ekstremalnych stanów wewnętrznych” – mówi Krzysztof Bieliński.

Fotografika

Kim jest Edward Hartwig dla mnie jako fotografa teatralnego? Jest artystą, który wniósł ideę fotografiki, którą kierował się w swojej szerokiej twórczości, do fotografowania teatru.

Dziwna jakaś Halka

Gniew, rany i wstyd po dramatycznych wydarzeniach 1846 roku okryto sukmaną, kontuszem i wielkomiejskim frakiem. Najwyższy czas odpomnieć – nudno z pewnością nie będzie.

Tak samo, a jednak inaczej

„Na bankietach w redakcji wszyscy rozmawiali ze wszystkimi, ale jak przychodziło do pisania, to wtedy uwidaczniały się różnice”. Jaka była redakcja „Teatru” w latach 80.?

Szopka narodowa

Narodowa? Krakowska, warszawska, bożonarodzeniowa, noworoczna, satyryczna – owszem. Ale termin „szopka narodowa” z niczym się nie kojarzy.

Szaleństwo cyfryzowania

W związku z niewiarygodnie szybkim rozwojem technologii, sytuacja, w jakiej już od jakiegoś czasu próbuje się odnaleźć teatralna dokumentacja, nie jest prosta sama w sobie.

Sprzężenie zwrotne

Po zanurzeniu w wirtualnym środowisku nasz mózg reaguje na fałszywą rzeczywistość tak, jakby była prawdziwa.

Duda-Gracz starszy i młodsza

Jerzy Duda-Gracz i Agata Duda-Gracz – oboje robią sztukę, o której łatwo powiedzieć, że jest staroświecka. Staroświecka albo nie taka, jaką się uprawia w „kręgach artystycznych”.

Bioteatr

Fala popularności biografii nie ominęła też teatru. Teksty i przedstawienia inspirowane materiałem biograficznym stanowią znaczącą część projektów dramaturgiczno-teatralnych.

W imię ojca

Mariusz Bieliński i Artur Pałyga odwołując się do chrześcijańskich symboli, napisali dramaty o figurze Ojca.

Greta, kosmici i równowaga ekologiczna

Ekologia to jeden z najczęściej eksploatowanych tematów w teatrze dla młodych widzów. Czy jednak same produkcje teatralne spełniały wymogi ekologiczne?

Lata chude, ale bardzo ciekawe

Sposób zaprezentowania dorobku Puzyny w antologii „Czasem coś żywego” jest spójny i zrozumiały. Tylko że opiera się na podwójnym retuszu.

Ból fantomowy

W dramatach Anny Wakulik postacie niezbornie usiłują się ze sobą porozumieć, lecz ich przepełniony ironią język bywa częściej narzędziem alienującym niż budującym pomosty.

Laboratorium Lublin

„W Laboratorium Lublin będziemy koncentrować się na ciele jako najważniejszym narzędziu poznawczym aktora” – z Pawłem Passinim i Beatą Passini rozmawia Dorota Pogorzelska

„Wspólni aktorzy” Swinarskiego i Jarockiego

Teatr Stary na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zyskał wyjątkową pozycję artystyczną dzięki zarówno aktorom, jak i realizacjom Jarockiego i Swinarskiego.

Laboratorium Lublin. Mistrzowie

O swoich planach związanych z Laboratorium Lublin mówią: Tomasz Rodowicz, Jadwiga Rodowicz-Czechowska, Przemysław Wasilkowski, Piotr Borowski i Jarosław Fret.

Ciśnienie

Koniec moich małych bojów z krakowskim Smokiem – myślę nie tylko o micie, zresztą zasłużonym, Jarockiego, ale bardziej o micie, też zasłużonym – o, jeszcze jak! – Starego Teatru i...